Marleen Cornelissen en Erna Vrijland

Een verpleegkundig specialist én een huisarts in de huisartsenpraktijk: hoe werk dat precies? Huisarts Marleen Cornelissen en verpleegkundig specialist huisartsenzorg Erna Vrijland weten uit ervaring dat dat heel goed werkt. “We hebben het leukste van twee werelden. De cure en de care samenbrengen, de totale patiënt.” Marleen en Erna vertellen over hun werk in huisartspraktijk Aletta. 

Een huisartsenpraktijk waar verpleegkundig specialisten, huisartsen en een chirurg zij aan zij werken om de zorg voor de patiënten te regelen. Hoe ziet die samenwerking eruit? 

Erna: Die combinatie tussen het medische bij de huisarts en het half-medische, half-verpleegkundige bij de verpleegkundig specialist is prachtig. De verpleegkundig specialist was eigenlijk bedoeld om het huisartsentekort aan te vullen met verpleegkundigen die een medische opleiding kregen. Maar al snel bleek dat de huisarts veel taken heeft die een verpleegkundig specialist ook kan doen of misschien beter, omdat die zorg-gerelateerd zijn. Juist die combinatie maakt sterk. Je kan én spreekuren doen, maar je kan ook de zorg rondom kwetsbare patiëntengroepen regelen. 

En dan is er dus ook nog een chirurg in de praktijk. 

Erna: Ja, wij willen specialistische zorg terug naar de huisartspraktijk brengen, of bij iemand thuis. Wat is er mooier dan iemand dicht bij huis helpen? Dat kan een kleine ingreep zijn, of wondzorg. Voor mensen die bijvoorbeeld elke week naar de dermatoloog zouden moeten, scheelt dat heel veel. Bij ons komt er dan een verpleegkundig specialist bij hen thuis.

Marleen: En we hebben dus ook een chirurgisch spreekuur in de praktijk, waardoor mensen daarvoor niet meer naar het ziekenhuis hoeven. En bij ouderengeneeskunde kijken we hoe we hier kunnen ondersteunen, in plaats van de geriater in het ziekenhuis.

Erna: Zo hebben we meer projecten om zorg dicht bij huis te krijgen, zoals de zorg die wij leveren bij borstkanker. Dat is natuurlijk prachtig, dat de controles niet meer in een steriel ziekenhuis plaatsvinden, maar in een leuke, mooie omgeving waar iemand óók door gespecialiseerde mensen gezien wordt.

Hoe zien de gesprekken bij jullie in de praktijk eruit?  

Erna: Wij werken op basis van de principes van Positieve Gezondheid. Dus we kijken niet alleen naar de fysieke klacht en ‘u bent ziek’, maar ook naar wat iemand nog wel kan. Dan ga je uit van de kracht van de patiënt, om de patiënt zelf in de lead te krijgen. Wat je heel vaak ziet is als je dat niet bespreekt, dat mensen hier komen met een klacht en dat jij het moet oplossen. Maar wat vinden ze zelf belangrijk?

Hoe pak je dat aan? 

Marleen: Dan leg ik verschillende opties voor. Het idee van Aletta is zorg zoals je die voor je familie zou willen. Voor mij betekent dat met aandacht en uitleg. In plaats van dat ik zeg: “het is dat en dit krijgt u”, wil ik vooral ook uitleg geven. Het komt hierdoor, dit kunt u zelf volgende keer eventueel doen, ik doe er nu dit aan, als u dit en dit heeft moet u terugkomen. Dat kost veel tijd, maar dan kan iemand wel de regie houden. Er is geen goed of slecht, het verschilt per patiënt wat het prettigst is. 

Wat maakt iemand een Aletta?

Erna: Voor mij staat bovenaan dat iemand lef moet hebben en creatief moet zijn. Je moet buiten de lijntjes kunnen kleuren. 

Marleen: Dat je zegt: wat is er mogelijk? En dat je niet bang bent om dingen aan te pakken. 

Erna: Ik denk dan ook aan de samenwerking tussen huisarts en verpleegkundig specialist. Marleen zag ook gelijk de meerwaarde.

Kan je die meerwaarde in woorden uitleggen?

Marleen: Ja, bijvoorbeeld dat stukje van de ouderenzorg, van de thuiszorg. Daar weten verpleegkundig specialisten veel meer van. Ik ben medisch opgeleid, ik kan een fysiek onderzoek doen. Maar soms is er niks medisch acuuts aan de hand, maar zie ik wel dat iemand zich niet lekker voelt. Het is een zorgprobleem en daar ben ik niet in opgeleid. En dan kunnen we dat samen oppakken. Het zijn namelijk patiënten in ónze praktijk. 

Erna: Wat dat betreft hebben wij toch wel een prachtig beroep hè? We hebben het leukste van twee werelden. De cure en de care samenbrengen. De totale patiënt.