Saskia Claassen

Pionieren, dat is wat verpleegkundig specialist oncologie Saskia Claassen het allerliefste doet. Altijd met als doel om de beste zorg voor patiënten te regelen. Het verbaast dan ook niks dat ze zich bij AlettaZorgt inzet om de nacontroles bij borstkankerpatiënten anders in te richten. Dichter bij huis, en met de focus op nazorg. “Wat heeft u nodig om zo snel mogelijk patiënt-af te kunnen zijn en weer in de kracht van uw leven te komen te staan? Daar kunnen we daadwerkelijk bij helpen.” Saskia vertelt over haar werk bij AlettaZorgt. 

Wat doe je precies bij AlettaZorgt?

Ik doe oncologische zorg, dus zorg voor mensen met kanker. Daarbij willen we de nacontroles vanuit het ziekenhuis naar huis brengen. Bij borstkankerpatiënten worden vrouwen als ze klaar zijn met de behandeling nog vijf tot tien jaar gecontroleerd in het ziekenhuis, met elk jaar een röntgenfoto, de mammografie. Dat is de voornaamste focus van de nacontroles. De kans dat je wat vindt bij die foto is 3 procent. Maar zodra iemand weer een voet over de drempel van het ziekenhuis zet, is diegene weer patiënt. Dat is eigenlijk onterecht, omdat de kans dat je wat vindt best klein is. Het idee is om dat om te draaien, om mensen die klaar zijn met de behandeling snel uit dat ziekenhuis te ontslaan en die controle anders in te richten, waardoor je in de thuissituatie of in de huisartsenpraktijk de focus kan gaan leggen op nazorg. Natuurlijk doe je die mammografie ook, maar die wordt dan bijzaak, niet meer hoofdzaak. Zo krijg je ook meer ruimte in de ziekenhuizen, zodat zij weer meer tijd hebben voor nieuwe patiënten. Dan hou je de juiste patiënt op de juiste plek. 

Wat versta je onder ‘nazorg’?

Dat je aan de slag gaat met alles wat is overgebleven na de behandeling, de onzekerheden. Wat hebben die mensen nodig om zo snel mogelijk patiënt-af te kunnen zijn en weer in de kracht van hun leven te komen te staan? Dan richt je je bijvoorbeeld ook op het gezin, de financiële situatie, werk, alles waarmee iemand geconfronteerd kan worden. Dat kan allemaal wegvallen op het moment dat iemand goed nieuws krijgt, maar dat speelt dan wel. Daar kunnen we iemand daadwerkelijk mee helpen, zodat kanker geen hoofdrol blijft spelen. Iemand laat zich behandelen om op een gegeven moment weer patiënt-af te zijn. Als je een gebroken been hebt, en het gips is eraf en je kan weer lopen, dan kun je ook niet de hele tijd denken: wat als het niet goed is en het weer breekt? Dat is met oncologie misschien iets anders, maar je kunt mensen wel handvatten geven om daarmee om te gaan.

Hoe zou je die nacontroles willen organiseren?

Dat kan bij iemand thuis of in de huisartspraktijk, maar wij willen het liefst een apart nazorgcentrum inrichten. Daar heb je dan verschillende disciplines die je nodig kunt hebben, bijvoorbeeld een fysiotherapeut, een ergotherapeut of een bedrijfsarts, die kunnen ondersteunen in alles waar een cliënt tegenaan loopt. Maar dan wel ingericht rondom huis. Je krijgt daar eerst duidelijk waar iemand tegenaan loopt, maakt diegene zelf verantwoordelijk en zet dan de behandeling zo op dat iemand de fysiotherapie zelf om de hoek doet, zodat ze daarvoor niet extra hoeven te reizen.

En die mammografie?

Die kan in een diagnostisch centrum of in het ziekenhuis. Maar als iemand in een borstkankercentrum komt, dan is diegene kankerpatiënt. Hij of zij zit tussen andere patiënten die in behandeling zijn, die op uitslagen wachten. Daar heerst een sfeertje, iedereen is gespannen. Die foto blijft een spannend moment, dat is altijd zo. Maar op de  radiologie-afdeling kan niemand aan jouw voorhoofd zien dat je kanker gehad hebt of welke kamers voor de mammografie zijn. Je bent één van de mensen, met een gebroken been, een vinger tussen de deur…. Door die foto los te knippen van de nacontrole, ligt de focus niet op de foto zelf, maar op: hoe gaat het nou met u? 

Wat is jouw rol als verpleegkundig specialist daarin?

De verpleegkundig specialist doet die controles buiten het ziekenhuis, in plaats van de chirurg in het ziekenhuis. Die doet een anamnese, een lichamelijk onderzoek en begeleidt dat traject. Als er een medisch probleem is kunnen ze dat oppakken of iemand terugverwijzen naar het ziekenhuis. En een verpleegkundig specialist zet de lijnen uit naar andere disciplines waar dat nodig is en houdt daar controle op, zodat je geen onnodige dingen aan het doen bent en je op tijd bij kan sturen als iets niet helpt of er iets anders nodig is.

Waarom past dit zo goed bij AlettaZorgt?

Omdat het echt ziekenhuis-verplaatste zorg is. Dat is wat AlettaZorgt ambieert. Tussen huisarts en ziekenhuis in, zodat je de huisarts niet extra belast, het ziekenhuis wel ontlast en je de kwaliteit van zorg voor die patiënt verbetert. Als verpleegkundig specialist heb je daar een perfecte rol in: je kunt  zowel op verpleegkundig gebied als op medisch gebied dingen regelen voor die patiënt. Hierdoor wordt de patiënt ontzorgd, krijgt hij of zij weer grip en kan hij of zij die patiënt-rol kwijtraken.

Hoe is dat werken tussen ziekenhuis en huisarts in voor jou?

Ik heb veel kennis van ziekenhuizen en weet waar ze mee worstelen, en krijg nu ook steeds meer kennis over de huisartsenzorg en thuiszorg. Hierdoor sta je met één been in beide werelden en kan je makkelijker die verbinding maken. Ik kan hier echt nadenken over hoe we de zorg toekomstbestendig kunnen inrichten. Ver vooruitkijken, zonder grenzen denken. Dan kun je pionieren.  

Pionieren past bij Aletta’s. Hoe zou jij een Aletta omschrijven? 

Aletta’s zijn ambitieuze mensen waarbij pionieren in het bloed zit. Ze zijn innovatief , denken vooruit en kunnen elkaar inspireren en motiveren. Ze denken in mogelijkheden en niet in obstakels. Obstakels zijn er om te overwinnen en niet om je tegen te houden.